Spadki / Dziedziczenie nieruchomości przez cudzoziemców
Odziedziczenie przez cudzoziemca nieruchomości w Polsce może wiązać się z koniecznością przejścia szeregu procedur nie tylko przed sądami, ale także przed organami administracji.
Cały czas obowiązuje ustawa z dnia 24 marca 1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców. Zgodnie powołanym aktem prawnym "Nabycie nieruchomości przez cudzoziemca wymaga zezwolenia. Zezwolenie jest wydawane, w drodze decyzji administracyjnej, przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, jeżeli sprzeciwu nie wniesie Minister Obrony Narodowej, a w przypadku nieruchomości rolnych, jeżeli sprzeciwu również nie wniesie minister właściwy do spraw rozwoju wsi" (art. 1 ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców) - dotyczy to także nabycia w drodze spadkobrania. Na szczęście nie jest to takie skomplikowane jak mogłoby się wydawać na pierwszy rzut oka, a od wskazanego przepisu przewidziane są wyjątki. Przepisów ustawy nie stosuje się bowiem do nabycia nieruchomości w drodze dziedziczenia lub zapisu windykacyjnego przez osoby uprawnione do dziedziczenia ustawowego. Oznacza to, że nie tylko osoby dziedziczące z ustawy, ale także dziedziczące w oparciu o testament lub zapis windykacyjny nie muszą uzyskiwać zezwolenia jeżeli należą do grona spadkobierców ustawowych.
Co zrobić jeżeli mamy status cudzoziemca, odziedziczyliśmy nieruchomość na podstawie testamentu, a nie należymy do grona spadkobierców ustawowych?
W takim przypadku mamy dwa lata na wystąpienie do Ministra o udzielenie nam stosownego zezwolenia. Warto się pośpieszyć, bowiem jeżeli cudzoziemiec, który nabył wchodzącą w skład spadku nieruchomość na podstawie testamentu, nie uzyska zezwolenia ministra właściwego do spraw wewnętrznych na podstawie wniosku złożonego w ciągu dwóch lat od dnia otwarcia spadku, prawo własności nieruchomości lub prawo użytkowania wieczystego nabywają osoby, które byłyby powołane do spadku z ustawy (art. 7 pkt 3 ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców).